CARMELUS

I.

CARMELUS

promontor. 10. milliar. a promontorio Albo in Austrum, prope Porphyrion et Caipham. Baudrand.

II.

CARMELUS

sumitur vel appellative, vel proprie. Et quidem priori sensu Carmel dicitur locus quivis arboribus consitus, frugibusque aut gramine fertilis. Esai. c. 16. v. 10. Ierem. c. 48. v. 33. Voce, ut suspicor, compositâ, ex Car, quod pascuum, aut agrum sonat, et mul, quod succidere est, ut Carmel sit pratum, vel ager succisionis, i. e. ex quo foenum, aut spicae succiduntur. Sed et Carmel proprium nomen est duorum in Iudae montium. Quorum unus ad Aquilonem est προςθαλάςςιος, prope Ptolemaidem, in confinibus Asser et Zabulon, de quo Ios. c. 12. v. 22. et c. 19. v. 26. fertilis, in pascuis, fructibus et herbis, ferax vini delicatissimi. Morerio, in tribu Isaschar, ambitus 13. leuc. innumeris fontium scatebris irriguus, ubi aliquot pagi hodie, plurimaeque cavernae Ermeitarum. Alter ad meridiem μεσόγαιος, prope Hebronem in tribu Iudae, de quo Ios. c. 15. v. 55. In priori habitavit Elias, et altare Deo erexit: et per insigne miraculum, coram Israelitis praestitum, Baalitas confutavit, et veri Dei cultum restituit. Sed et illud ipsum altare postmodum in superstitionem versum, et Iovi consecratum est. Unde Scylax, ex doctissimi Vossii emendatione Κάρμηλος ὄρος, καὶ ἱερὸν Διὸς. Quamvis in eo Tacitus, Hist. l. 2. c. 78. templum ullum fuisse neget, sed montem ipsum asserat pro Deo fuisse cultum: Est, inquit, Iudeam inter Syriamque Carmelus. Ita vocant montem, Deumque. Nec simulacrum Deo, aut templum, sic tradidêre maiores, aram tantum et reverentiam. Inde est, quod in suetonio Vespasianus, c. 5. Carmeli Dei oraculum consuluisse legitur. Ab hoc monte Carmelitae, successores Eliae et Elisae, se iactantes, nomen mutuati sunt. Vide ibi. In altero monte Carmelo degebat Nabal, 1. sam. c. 25. v. 2. Et ad hunc Carmelum referunt, quaecumque habent Prophetae, de Carmeli pascuis. Ierem. c. 50. v. 19. Amos c. 1. v. 2. Mich. c. 7. v. 14. Quae tamen loca referri possunt eriam ad Eliae Carmelum; Bochart. de Anim. Bibl. Part. 1. l. 2. c. 48. Hesych. Κάρμηλος, ὄρος εν τῇ Φοινίκη. Nic. Lloydius.

III.

CARMELUS

vel um, proontorium in tribu Isaschar, ubi S. Helena Ecclesiam construxit. Niceph. l. 8. Hist. c. 30.